به نقل از «ایران اکونومیست»

اردوغان، پوتین ترکیه؟

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۷۴۵۲۹

اردوغان با تقلید از استراتژی های پوتین همانند کنترل رسانه ها و سرکوب مخالفان توانست در انتخابات به پیروزی برسد.

 با پایان دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ترکیه و باقی ماندن اردوغان در قدرت، گمانه‌زنی‌ها درباره ریشه اعتماد ترک‌ها به رئیس‌جمهوری که کلید‌دار تورم و بحران اقتصادی حاکم است، افزایش یافت. در همین استا نشریه فارن افرز، با انتشار یادداشتی تحت عنوان «پیروزی اردوغان روسیه» به ریشه‌یابی چرایی انتخاب دوباره رئیس جمهوری این کشور پرداخته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این مقاله توسط اکو‌ایران در دو قسمت ترجمه شده است که بخش نخست آن در ادامه ارائه می‌شود.

 

 

اردوغان به سلطان یکه‌تاز ترکیه تبدیل شد

 

28 می، رجب طیب اردوغان که در هیچکدام از کارزا‌رها شکست نمی‌خورد، در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه بر رقیب خود کمال قلیچدار اوغلو پیروز شد. حالا او برای یک دوره پنج ساله دیگر سکان ریاست ترکیه را در دست گرفته است. از همین رو ناظران با اشاره به انتخابات پارلمانی 14 می که به احزاب راست افراطی و حامی اردوغان فرصت داد تا اکثریت قابل توجهی از کرسی‌های پارلمان را از آن خود کنند، می‌گویند که این وضعیت موجب خواهد شد تا اردوغان به سلطان یکه تاز ترکیه تبدیل شود.

 

 

 

 

با وجود پیش‌بینی و ارزیابی‌های بسیاری از ناظران غربی که باور داشتند اردوغان برای ادامه ریاست خود با چالش‌های جدی روبرو است، مسیر نسبتا هموار برای ریاست دوباره‌اش، سوال‌های بسیاری را در باب منبع قدرت او مطرح کرده است. اردوغان در مواجهه با آشفتگی‌های طولانی‌مدت اقتصادی، واکنش ناامیدکننده به زلزله ویرانگر و اپوزیسیونی تازه متحد شده، حتی در دور نخست انتخابات هم از رقبا پیش افتاد. پس از آن او با به دست آوردن اکثریت جدید در پارلمان و حمله‌ای بی‌رحمانه به قلیچدار اوغلو، پیروزی را از آن خود کرد.

 

 

 

مشارکت در کارزار اخیر نسبتا بالا بود و با توجه به توانایی اردوغان جهت تعریف پارامترهای کلی رقابت‌ها، به نظر می‌رسید که انتخابات اگر عادلانه نباشد، آزاد است. پس از 20 سال حکومت استبدادی، اردوغان نه تنها توانست مقام خود را حفظ کند بلکه به شکلی بالقوه قدرتمندتر هم ظاهر شد.

 

 

 

در سال‌های اخیر تحلیلگران غالبا رویکرد اردوغان به قدرت را با رویکرد دیگر رهبران غیرلیبرال در دموکراسی‌های اروپایی، چهره‌هایی چون ویکتور اوربان، نخست وزیر مجارستان قیاس کرده‌اند که ترکیبی است از اهرم‌های نهادی و اقدام‌های پوپولیستی برای حفظ حمایت گسترده از خود و سیستم تحت رهبری شان. براساس این تئوری، ترکیه یک استبداد مطلقه نبود، بلکه دموکراسی‌ای بود که در دستان رهبری مستبد افتاد و سعی داشت به مسیر پیشین بازگردد. براساس این مدل، تا مادامی که اردوغان بتواند طبقه متوسط را مرفه نگاه دارد و موجب شود تا ترک‌های متدین احساس کنند که در مرکز کشور هستند، تا زمانی که اردوغان بتواند مخالفانش را جدا از هم نگاه داشته و کنترل خود را بر ساختار قضائیه و دیگر نهادها تحکیم نماد، شاخه های تحت اختیارش در امان خواهند بود.

 

 

 

 

اما شواهد نشان می‌دهد اردوغان درگیر نقطه عطف دیگری شده است. در آستانه انتخابات ماه می، او نه می‌توانست روی موفقیت‌های اقتصادی حساب کند و نه بر روی اپوزسیون متفرق. ترک‌ها دلایل زیادی برای نارضایتی از رهبر خود و پشت کردن به حکوت او داشتند، اما آن‌چه اتفاق افتاد، خلاف پیش بینی‌ها بود. نتایج انتخابات ماه می نشان می‌دهد که ترکیه امروز بیش از هر زمان دیگر به خودکامه اوراسیا نزدیک شده تا دموکراسی‌های غیر‌لیبرال اروپایی. یکی از دلایل آن است که رویکرد اردوغان به قدرت انتخاباتی به شکلی فزاینده شبیه رویکرد رهبری چون پوتین است.

 

 

 

بازی مشابه دو رهبر

 

همان‌گونه که پوتین در روسیه بازی می‌کند، اردوغان هم توانست پارامترهای انتخاب را مدت‌ها قبل از رای گیری تعیین کند. در طول مبارزات انتخاباتی، اردوغان رهبران اصلی مخالف و فعالان جامعه مدنی را دستگیر کرد و احزاب اپوزسیون را به عنوان حامیان غرب، کودتاچی و متحدان تروریست به چالش کشید. او با رویکردی نسبتا خشن (در قیاس با نحوه برخورد پوتین با منتقدش الکسی ناوالنی) اکرم امام اوغلو، شهردار استانبول را کنار گذاشت. در چنین شرایطی امام اوغلو چاره‌ای جز دور ماندن از رقابت نداشت. اردوغان همچنین مخالفانش را فرومایه خواند و قلیچدار اوغلو را هوس باز و بداخلاق و بی ارزش و خائن قلمداد کرد.

 

 

 

اردوغان به شکل چشم گیری کنترل رسانه‌های ترکیه را در دست گرفت تا مسیر انتخابات را تغییر دهد و عملا هرگونه بحث در باب موضوعاتی چون زلزله، اقتصاد و فساد دولتی را ممنوع اعلام کرد. اردوغان در اصل به سان پوتین توانست از مزایای خود به عنوان رئیس جمهور، با استفاده از کنترلش بر اطلاعات و توانایی‌اش در ارتباط با عظمت امپریالیستی ملی، ملاحظات عادی را بی اثر کرد. در واقع اردوغان هفت سال گذشته را صرف ایجاد روابط نزدیک به روسیه و تقلید از استراتژی‌های پوتین برای حفظ قدرتش کرده است.

 

 

 

چرایی افزایش جاه‌طلبی اردوغان

 

با لحاظ کردن این واقعیت که اردوغان سال‌های نخست ریاست جمهوری‌اش به عنوان یک رهبر میانه‌رو سپری کرد، میزان تمایل اخیر او به روسیه بیش از هر زمان دیگر چشم‌گیر است. البته اردوغان مدت‌ها قبل از انتخاباتی کنونی، یک استراتژیست سیاسی زیرک بود و رویکردش به قدرت نیز از منابع دیگر وام گرفته است. اما انتخاب دوباره‌اش، برخلاف احتمال‌های قوی، می‌تواند نقطه عطفی مهم باشد، اردوغان اکنون قادر است برای سال‌های آینده در قدرت باشد و نقش رو به رشد پوتین به عنوان حامی و الگو ممکن است الگویش قلمداد شود. اگرچه چرخش اردوغان به سوی پوتین بیشتر شده، اما منشا آن را می توان کودتای نافرجام 2016 قلمداد کرد. کودتایی که یکی از بحرانی ترین لحظات دوران ریاست اردوغان را رقم زد.

 

 

 

15 جولای 2016، توطئه گران در داخل صفوف نیروهای مسلح ترکیه تلاش کردند تا اردوغان را کنار زده و قدرت را در اختیار بگیرند، اما سرنوشت به گونه‌ای دیگر رقم خورد. تقریبا دو هفته پس از آن پوتین اردوغان را به سن پترزبورگ دعوت کرد. برای هر دو رهبر، این رویارویی یک نوع تغییر بازی بود.از منظر بسیاری از ناظران، این دیدگاه غافلگیر کننده بود: با بازگشت به دوران عثمانی، روسیه دشمن تاریخی ترکیه بوده و بعد از آن نیز اردوغان و پوتین رویاروی هم درگیر جنگی نیابتی در سوریه بودند. با این همه پوتین برای خواستگاری از رهبر ترکیه فرصت را مناسب دید چرا که می دانست اردوغان آسیب پذیر است و نیاز به حمایت دارد.

 

 

 

فرصتی برای تزار روس جهت شکاف در ناتو

 

بالاخص حضور اردوغان در روسیه فرصتی برای پوتین ایجاد کرد تا میان ترکیه و ایالات متحده شکاف ایجاد کند. اما این سفر برای اردوغان مزایایی هم به همراه داشت؛ چهره ای که بعد از کودتا با نگرانی در تلاش بود تا قدرت خود را تقویت کند. در واقع این دو رهبر نقاظ استراک بسیاری دارند.

 

 

 

هر دو برای اولین بار در آغاز قرن جدید به قدرت رسیدند، پوتین در سال 1999 و اردوغان در سال 2003، هر دو رهبر در ابتدا به عنوان چهره‌هایی میانه رو که ممکن است کشورهایشان را با اروپا و غرب ادغام کنند، دیده می‌شدند اما برای دستیابی به قدرت کنترل نشده، هر دو رهبر پس از یک دهه اشفتگی در کشورهای خود قدرت را در دست گرفتند. ظهور پوتین به دنبال فروپاشی اقتصادی روسیه و جنگ چچن رخ داد و اردوغان در میانه بحران اقتصادی حاکم بر ترکیه، فساد گسترده در میان نخبگان و درگیری میان نیروهای امنیتی ترکیه و حزب کارگران کردستان( پ ک ک) به عنوان نخست وزیر انتخاب شد.

 

 

منبع: اقتصادنیوز

برچسب ها: ولادیمیر پوتین ، رجب طیب اردوغان ، انتخابات ترکیه

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ولادیمیر پوتین رجب طیب اردوغان انتخابات ترکیه دو رهبر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۷۴۵۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

السودانی:لزوم توقف فوری جنگ غزه/ اردوغان دوشنبه در عراق است

نخست وزیر عراق اعلام کرد که رئیس جمهوری ترکیه دوشنبه پیش رو سفر رسمی خود به بغداد را آغاز خواهد کرد. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، محمد شیاع السودانی که از شنبه هفته جاری به آمریکا سفر کرده است، در دیدار با جمعی از سفرای سابق آمریکا در عراق گفت سفر وی به آمریکا در زمان حساس انجام شده است.

اردوغان: اسرائیل مسئول تنش‌ها در منطقه است

وی افزود پایان ماموریت ائتلاف بین المللی(به سرکردگی آمریکا) به معنای پایان روابط نیست، بلکه به معنای انتقال به مرحله هماهنگی دوجانبه با تمام کشورهایی که در این ائتلاف مشارکت داشتند به ویژه در سایه توسعه توانمندی های نیروهای مسلح عراق و از بین رفتن تاثیرگذاری گروههای تروریستی به شمار می رود.

نخست وزیر عراق اظهار داشت که گفتگوهای صریح و شفافی با رئیس جمهور آمریکا و دیگر  مقامات ارشد دولت وی در سایه تمایل مشترک برای موفقیت روابط دوجانبه به ویژه در پرونده های اقتصادی داشته است.

السودانی همچنین در گفتگو در شورای آتلانتیک در واشنگتن گفت که سفرش به واشنگتن برای آغاز صفحه جدیدی از روابط میان عراق و آمریکا بوده است.

وی افزود هدف از این سفر فعال سازی مفاد توافقنامه چارچوب راهبردی میان عراق و آمریکا بود.

السودانی گفت ما سیاست دولتی را با دیدگاه روشن و اصل اساسی در سیاست خارجی که عراق، اول است، اجرا می کنیم.

وی  افزود پیروزی بر داعش، همه طیفهای ملت عراق را متحد کرد.

وی در ادامه گفت که دیدارهای مهمی در خلال سفر خود به آمریکا انجام داده و یک فضای مثبت از تفاهمات را شاهد بوده است.

السودانی افزود که شرکتهای آمریکایی تمایل زیادی برای ورود به بازار عراق دارند.

وی در ادامه گفت که در دیدار با مسئولان وزارت خزانه داری آمریکا بر ضرورت بازنگری آنها در تدابیری که برخی بانکهای عراق را هدف قرار داده، تاکید کرده است.

تاکید السودانی بر ضرورت توقف فوری جنگ ظالمانه رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه

السودانی همچنین به ادامه جنگ وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه اشاره کرد و گفت جنگ ظالمانه علیه غزه، منطقه را در معرض خطرات بزرگ قرار می دهد و همه ما باید برای توقف فوری این جنگ تلاش کنیم.

وی در ادامه گفت عراق امروز در برابر یک واقعیت جدید قرار دارد و دستگاههای امنیتی آن تجربه زیادی کسب کرده اند.

نخست وزیر عراق افزود پایه ها و شیوه های پایدار برای روابط طولانی مدت با واشنگتن وضع کردیم.

السودانی گفت عراق نقش محوری و مهمی در منطقه دارد، عراق کلید حل بسیاری از پرونده هاست.

وی افزود عراق در نزدیک کردن عربستان و ایران به یکدیگر موفق شد.

اردوغان دوشنبه آتی به عراق سفر می کند

نخست وزیر عراق گفت رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه دوشنبه آتی وارد عراق خواهد شد.

وی افزود برای اولین بار شاهد  تمایل واقعی ترکیه و عراق برای رفتن به سمت راه حلها و نه رها کردن پرونده ها هستیم.

نخست وزیر عراق گفت که حل و فصل پرونده آب را با رئیس جمهور ترکیه بررسی خواهیم کرد.

السودانی در ادامه گفت جاده توسعه، شرق را به اروپا از طریق بندر فاو  عراق وصل خواهد کرد.

وی همچنین از خودکفایی عراق در تولید گندم و کود کشاورزی خبر  داد.

انتهای پیام/